این پروزه بر اساس رقابت های معماری ایران در شهر تیس واقع در چابهار در سال 1399 تعریف شده است.

شهرستان تیس واقع در شهر چابهار میباشد و از لحاظ اقلیمی جزو نواحی گرم و مرطوب محسوب میشود.

معماری بومی چابهار برگرفته از معماری کشورهایی مثل پاکستان ،هند و پرتغال میباشد که الهام بخش ما در طراحی ساختمان ها و فضاهای نیم باز بوده است. عناصری چون طاق ها ، چوب چندل ، حصیر ، طرح چلیپایی و … و ترکیب آن با سادگی معماری مدرن تداعی گر فضایی بومی و در عین حال مدرن شده که از فرهنگ و معماری مردم منطقه برآمده است.

از آنجا که بادگیر یکی از عناصر مهم معماری منطقه میباشد در نتیجه ما در طراحی از آن به عنوان تامین کننده نور خورشید در فضاهایی که احتیاج به نور غیر مستقیم دارند استفاده کرده ایم. فضاهایی همچون گالری ها ، نمازخانه و… که بر جذابیت این فضا افزوده است.

طراحی ساختمان ها در سایت به گونه ای است که باعث ایجاد سایه اندازی در فضاهای باز می شود. طراحی فضای سبز و وجود درختان بلند این امکان را به کاربران می دهد تا در طول روز نیز بتوانند از این فضاها استفاده کنند.

پلکان هایی که به بام ساختمان ها راه دارند به صورت رو کار (اکسپوز) میباشند تا در زمان تعطیلی ساختمان ها افراد به راحتی به بام ساختمان ها و چای خانه دسترسی داشته باشند.

ساختمان ها به وسیله ی پل هایی به یکدیگر متصل می شوند تا مراجعین در زمان خنکی هوا از چای خانه های روی بام استفاده نمایند. همچنین دید و منظر مناسبی نسبت به دریا دارند.